Mensen en organisaties. Ze lijken op elkaar. Beide hebben een karakter. Vertonen een bepaald gedrag. Hebben specifieke talenten. Kennis en kunde. Drijfveren en hang-ups. Een identiteit en een bepaald imago. En beide hebben een ziel. Komen ergens vandaan. Zijn door bepaalde ervaringen gevormd. En beide zijn ze op zoek naar betekenis en relevantie.

Die overeenkomst is logisch. Want organisaties zijn in de kern natuurlijk niets anders dan een verzameling mensen. Daarom beschrijf ik in het merkpaspoort een organisatie als een mens van vlees en bloed. Dat maakt de identiteit lekker concreet. Iedereen kan zich er direct iets bij voorstellen. Zowel hoog- als laagopgeleiden hebben er een duidelijke voorstelling bij. Begrijpen wat er van hen wordt verwacht.

Input voor het paspoort krijg ik door gesprekken te voeren met directie, medewerkers, klanten en soms ook prospects. Door desk-research. En vooral door oren en ogen wijd open te zetten. Het resulteert in een zielsbeschrijving, een door iedereen gedragen en voor iedereen herkenbaar verhaal over de organisatie.

Bij een herpositionering of verandering van strategische uitgangspunten wordt zowel een zielsbeschrijving van de huidige als de gewenste zielsbeschrijving gemaakt. Zo wordt het veranderingstraject voor een ieder inzichtelijk gemaakt.